Μπράβο γιε μου!
Dario… From: Elite from Stoumpos!
The European Champion…..
Slider
Κυριακή 10 Απριλίου 2022
Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2022
ΑΛΕΠΟΥ του όρους Τευμησσός (πέτρα)
Ο Κέφαλος ήταν γιος του βασιλιά της Φωκίδας Δηιώνα και της Διομήδης, κόρης του Ξούθου. Παντρεύτηκε την Πρόκριδα, κόρη του βασιλιά των Αθηνών Ερεχθέα και της Πραξιθέας. Το ζευγάρι δέθηκε με αμοιβαίους όρκους αγάπης και με την υπόσχεση ότι δεν θα δενόταν ερωτικά με άλλους συντρόφους. Την υπόσχεση έσπασαν διαδοχικά και οι δυο, πρώτα η Πρόκριδα, μετά ο Κέφαλος.
Και οι δυο τους αγαπούσαν το κυνήγι, κυρίως ο Κέφαλος, και σύχναζαν στις πλαγιές του Υμηττού. Εκεί τον είδε η Ηώ και τον ερωτεύτηκε. Προσπάθησε να τον αποπλανήσει αλλά εκείνος, πιστός στον όρκο του στην Πρόκριδα, αρνιόταν. Τότε η θεά τον άρπαξε και τον έφερε στη Συρία. Αλλά και πάλι ο Κέφαλος αρνιόταν κάθε επαφή μαζί της. Τότε η Ηώ του πρότεινε να δοκιμάσει την πίστη της γυναίκας του, και αν εκείνη δειχνόταν άπιστη, τότε ο Κέφαλος θα αποδεσμευόταν από τους όρκους του. Το «παιχνίδι» της δοκιμασίας προέβλεπε μακρόχρονη απουσία του Κέφαλου -οκτώ χρόνια. Ύστερα, με τη βοήθεια της Ηώς πήρε τη μορφή ενός ξένου, του Πτελέοντα, και εμφανίστηκε στη γυναίκα του προσφέροντάς της δώρα από χρυσό. Τα πολλαπλασίασε, όταν η Πρόκριδα αρνήθηκε, και πρόσθεσε και ένα χρυσό στεφάνι. Δελεασμένη η γυναίκα, τον δέχθηκε στο δωμάτιό της, όπου και της αποκαλύφθηκε ο Κέφαλος, την κατηγόρησε για απιστία και την εγκατέλειψε για την Ηώ. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ο Φαέθων. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, η Πρόκριδα πραγματικά κοιμήθηκε με τον Πτελέοντα και ο Κέφαλος τους έπιασε επ' αυτοφώρω. Όπως και να έγινε, η Πρόκριδα ξενιτεύτηκε, πήγε στην Κρήτη, στον βασιλιά Μίνωα. Η ιστορία της εδώ εμπλέκεται με την ατεκνία του Μίνωα, με ένα μάλλον αφροδίσιο νόσημα από το οποίο υπέφερε ο βασιλιάς και με την επιθυμία του να ενωθεί με την Αθηναία πριγκίπισσα. Πιο συγκεκριμένα:
Στην αρχή της βασιλείας του ο Μίνωας δεν έκαμνε παιδιά· από το σώμα του έβγαιναν ερπετά που έτρωγαν τα σπλάχνα κάθε γυναίκας που ξάπλωνε μαζί του. Μόνο η γυναίκα του Πασιφάη δεν έπαθε τίποτε, γιατί ήταν κόρη του Ήλιου. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή του μύθου η Πασιφάη του έκανε μάγια, γιατί ο Μίνωας είχε πολλές ερωμένες. Έτσι, οι γυναίκες που πήγαιναν μαζί του τις καταβρόχθιζαν σκορπιοί και φίδια που έβγαιναν από το σώμα του. Όταν ο Μίνωας θέλησε την Πρόκριδα, εκείνη δέχτηκε να πάει μαζί του με αντάλλαγμα ένα κοντάρι που δεν έχανε ποτέ τον στόχο κι ένα σκύλο που δεν του ξέφευγε αγρίμι. Ήταν ο Λαίλαπας, δημιούργημα του Ήφαιστου, δώρο του Δία στην Ευρώπη που το κληροδότησε στον Μίνωα. Ύστερα η Πρόκριδα τον θεράπεψε με ένα βότανο, το λεγόμενο «ρίζα της Κίρκης». Άλλες μαρτυρίες θέλουν την Πρόκριδα να χρησιμοποιεί δέρμα ή κύστη από αίγα, με το οποία έφτιαξε μια κύστη που την έβαλε στον κόλπο μιας γυναίκας και την προφύλαξε, καθώς φίδια και άλλα ερπετά κρατήθηκαν εκεί και δεν διαχύθηκαν στον οργανισμό της. Έτσι κοιμήθηκαν μαζί. Επειδή όμως η Πρόκριδα φοβόταν τη νόμιμη γυναίκα του Μίνωα, την Πασιφάη, επέστρεψε στον Θορικό. Ήταν η σειρά της να δοκιμάσει τον Κέφαλο. Μεταμφιέστηκε σε έφηβο και άρχισε να συχνάζει σαν κυνηγός στα μέρη που κυνηγούσε και ο Κέφαλος στον Υμηττό. Το αλάθευτο κοντάρι της και ο σκύλος της, από τον οποίο δεν ξέφευγε κανένα θήραμα, της επέτρεπαν να έχει πάντα ένα αποτελεσματικό κυνήγι σε αντίθεση με τον Κέφαλο που τον έδερνε η ατυχία. Θέλησε, λοιπόν, ο Κέφαλος να αποκτήσει τα μέσα με τα οποία ο νεαρός έφηβος εξασφάλιζε την επιτυχία του στο κυνήγι, αλλά εκείνος του ζήτησε να σμίξουν μαζί. Τα κέρδη που θα προέκυπταν από τον σκύλο και το κοντάρι έκαμψαν τους δισταγμούς του Κέφαλου. Όταν όμως βρέθηκαν μαζί, αποκαλύφθηκε η πραγματική ταυτότητα του μεταμφιεσμένου έφηβου. Και η Πρόκριδα κατηγόρησε τον Κέφαλο για τη δική του απιστία που ήταν μεγαλύτερη και αισχρότερη από τη δική της. Ωστόσο, επήλθε συμφιλίωση μεταξύ τους. Πολύ περισσότερο τώρα, έχοντας τα πολύτιμα δώρα της Πρόκριδας, έβγαινε ο Κέφαλος στο κυνήγι, σπάνια με την Πρόκριδα που επίσης ήταν καλή κυνηγός, συχνότερα μόνος. Και επειδή η Πρόκριδα υποψιάστηκε την ύπαρξη άλλης γυναίκας, ζήτησε από έναν υπηρέτη του άνδρα της να της πει πού πήγαινε κα τι έκαμνε. Και ο υπηρέτης φανέρωσε ότι ο Κέφαλος ανέβαινε στην κορυφή του βουνού και φώναζε ὦ νεφέλη, παραγενοῦ, που σημαίνει σύννεφο έλα. Νομίζοντας η Πρόκριδα ότι επρόκειτο για γυναίκα με το όνομα «Νεφέλη», θέλησε να τη δει. Γι' αυτό, την επομένη, ακολούθησε κρυφά τον Κέφαλο, κι όταν εκείνος φώναξε το σύννεφο, η Πρόκριδα σηκώθηκε από εκεί που παραμόνευε για να δει. Ο Κέφαλος θεώρησε ότι επρόκειτο για ζώο που κρυβόταν και πέταξε το αλάθητο ακόντιο που πέτυχε τη γυναίκα του. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή του μύθου, το ζευγάρι κυνηγούσε μαζί· καθώς η Πρόκριδα απομακρύνθηκε μέσα σε μια συστάδα από πυκνούς θάμνους, ο Κέφαλος, χωρίς να προσέξει, έριξε το αλάθητο ακόντιο που πέτυχε την Πρόκριδα και τη σκότωσε. Την είδηση του θανάτου έφερε ο ίδιος στον Ερεχθέα, ο οποίος έθαψε το σώμα της κόρης του με τιμές, έμπηξε μάλιστα το ακόντιό του στον τάφο δείχνοντας έτσι πως η κόρη του πέθανε βίαια και ότι έπρεπε να υπάρξει εκδίκηση. Ο Κέφαλος δικάστηκε από τον Άρειο Πάγο και καταδικάστηκε σε ισόβια εξορία.
Ο Κέφαλος άφησε την Αθήνα και κατευθύνθηκε προς τη Θήβα, όπου τον είχε καλέσει ο Αμφιτρύωνας, για να βοηθήσει με το ακόντιο και τον σκύλο του στο κυνήγι της αλεπούς στο όρος Τευμησσός. Την είχαν στείλει οι θεοί σαν τιμωρία στους Θηβαίους, γιατί είχαν παρεκκλίνει από την ορθή διακυβέρνηση. Αυτή η άγρια αλεπού ρήμαζε την Καδμεία και οι Θηβαίοι ήταν υποχρεωμένοι να της προσφέρουν κάθε μήνα ένα από τα παιδιά τους, γιατί διαφορετικά θα άρπαζε πολλούς. Και καθώς η μοίρα της όριζε να μην μπορεί να τη φτάσει κανείς, η εξόντωσή της έμοιαζε αδύνατη. Γι' αυτό και ο Αμφιτρύωνας κάλεσε τον Κέφαλο με αντάλλαγμα ένα μέρος από τα λάφυρα των Τηλεβόων, εναντίον των οποίων θα εκστράτευε ο Αμφιτρύωνας· γιατί το πεπρωμένο του σκύλου του ήταν να πιάνει ό,τι κυνηγάει. Ο Κέφαλος δέχτηκε, με τον όρο να εξαγνιστεί για τον ακούσιο φόνο της γυναίκας τους. Και καθώς ο σκύλος καταδίωκε την αλεπού και επειδή το πεπρωμένο των δύο ζώων ήταν αυτό που ήταν, έμοιαζε η καταδίωξη να μην είχε τέλος. Και τότε ο Δίας μεταμόρφωσε και τους δυο σε πέτρινα αγάλματα, για να μπει τέλος σε αυτό το ατελείωτο κυνηγητό. Κατά τον Ερατοσθένη (1.33) ο Δίας καταστέρωσε το σκυλί ἄξιον κρίνας. Αυτός είναι ο αστερισμός του Μεγάλου Κυνός. Κατά άλλους ο αστερισμός αυτός είναι το σκυλί του Ωρίωνα.
Ο γραμματικός του 3ου αι. π.Χ. Παλαίφατος υποστηρίζει ότι ο Αλώπηξ ήταν Θηβαίος που διακρινόταν για την αρετή του, κάτι που προκάλεσε φόβο στον βασιλιά ότι θα μπορούσε να διεκδικήσει τον θρόνο. Γι' αυτό, τον εξόρισε από την πόλη, εκείνος όμως συγκέντρωσε στρατό και κατέλαβε τον λόφο Τευμήσιο. Τον σκότωσε ο Αθηναίος Κέφαλος που ήρθε με στρατό σε βοήθεια των Θηβαίων και διέλυσε τον στρατό του. ὧν γενομένων ἐμυθολογήθη ἐκεῖνα (περί απίστων, 5).
Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2022
Τζον Χένρυ Χολινταίη γνωστός και με το παρατσούκλι Ντοκ,
Δηλαδή αυτά που είπαμε και εξιστορούμε, να μη νομίζουμε ότι επειδή τα αναφέραμε, ότι έτσι και έγιναν. (Πλούταρχος)
Η ιστορία μπορεί να είναι διαφορετική γιατί συνήθως γράφεται από αυτούς που κυριάρχησαν. Μπορεί κάποιος να διηγείται γεγονότα στα οποία ΔΕΝ ήταν παρόν, αλλά να επιμένει πως τα άκουσε από ένα άτομο που ήταν. Όμως η αντίληψη κάθε ατόμου είναι πάντοτε υποκειμενική. Επιπλέον υπάρχει πάντοτε η αποσιώπηση των γεγονότων είτε από φόβο ή από υποβολή.
Σίγουρα έχεις ακούσει τα ονόματα Γουάιατ Ερπ και Ντοκ Χολινταίη. Μάλιστα ίσως έχεις δει κάποιες ταινίες αναφορικά με τη ζωή τους και τη μονομαχία στο Ο.Κ. Κοράλ. Αναρωτιέμαι αν γνωρίζεις τι ακριβώς συνέβη. Οι αυτόπτες μάρτυρες λένε για ανταλλαγή τριάντα πυροβολισμών μέσα σε μισό λεπτό. Βέβαια μόνο εννιά άτομα ήταν παρόντα. Οι τρεις Ερπ και ο Ντοκ, ενάντια στους πέντε παράνομους που είχαν μια συμμορία με την επονομασία "καουμπόης" με επικεφαλή τον Άικ Κλάντον. 26 Οκτωβρίου του 1881 και περί ώρα 3 μετά μεσημβρίας. Τρεις νεκροί καουμπόης και τρεις τραυματίες από τους Ερπ.
Όλα αυτά βέβαια αποδίδονται κυρίως από τη μετεγγραφή των χειρογράφων της δίκης ενάντια στους Ερπ που ανέφερε ότι έπραξαν παράνομα, αλλά τελικώς αθωώθηκαν. Φυσικά οι νόμοι της άγριας δύσης ήταν πολλοί διαφορετικοί από αυτούς που έχουν τώρα οι Αμερικάνοι.
Ο Τζον Χένρυ Χολινταίη γνωστός και με το παρατσούκλι Ντοκ, ήταν ένας νεαρός με υψηλό δείκτη νοημοσύνης αλλά και εμπάθειας. Πώς μπορούμε να το σιγουρέψουμε αυτό; Πολύ απλά αν κοιτάξεις τις σπουδές του, όχι μόνο μελέτησε τους κλασσικούς, αλλά μόλις μέσα σε τέσσερα χρόνια έμαθε να μιλάει και να γράφει λατινικά, γαλλικά και αρχαία ελληνικά. Επίσης σπούδασε ρητορική, γραμματική, μαθηματικά, ιστορία, ιατρική και οδοντιατρική της εποχής. Μόνος του ανακούφιζε τους πόνους της μητέρας του που έπασχε από φυματίωση και δυστυχώς κόλλησε από αυτή. Τέλος έγινε τόσο καλός οδοντίατρος και χρησιμοποιούσε ένα δικό του μείγμα- απόσταγμα με λάβδανο, βιολέτα, τσουκνίδα και αλκοόλ για να καταπραΰνει τις στοματικές λοιμώξεις. Μάλιστα υπάρχει ακόμα μια αγγελία που ανέφερε πως αν οι πελάτες του δεν έμεναν ικανοποιημένοι θα τους επέστρεφε τα χρήματα. Ήταν τόσο καλός στη δουλειά του!
Λόγω της φυματίωσης μετέβη σε πιο ξηρά κλίματα και έπαψε να ασκεί το επάγγελμα για να μην κολλήσει κάποιον άλλο την ασθένεια. Η ιδιοφυΐα του στα μαθηματικά, αλλά και η αυξημένη εμπάθεια τον οδήγησαν στο να γίνει επαγγελματίας χαρτοπαίκτης. Μπορούσε να "διαβάσει" μέσα σε μερικές στιγμές τους αντιπάλους του και να υπολογίσει τις πιθανότητες.
Ένα βράδυ που καθόταν στο σαλούν Μπι Χάιβ (μελισσοφωλιά) και έβηχε σχεδόν ασταμάτητα φτύνοντας αίμα σε ένα μαντήλι μουσκεμένο με μπράντι και λάβδανο, έτυχε να μπει μια αξιοπερίεργη γυναίκα. Εκείνη φορούσε αντρικά ρούχα, παντελόνι πουκάμισο, γιλέκο, καπέλο και καμπαρντίνα. Έφερε μια επιπλέον ζώνη στη μέση της με δύο εξάσφαιρα περίστροφα Κολτ που διέθεταν χειρολαβές από ελεφαντόδοντο και οι κάνες τους ήταν επάργυρες. Παραδόξως τα αντρικά βλέμματα απέφευγαν να την κοιτάξουν. Η ίδια πήρε το καλύτερο ουίσκι του σαλούν και πλησίασε τον Ντοκ. Κανείς δεν άκουσε τι ακριβώς κουβεντιάσανε. Μισή ώρα αργότερα βγήκαν από το σαλούν και τη γυναίκα δεν την είδε ξανά ποτέ κανείς.
Ο Χένρι βρέθηκε να ακολουθεί την μελαμψή γυναίκα στο ξενοδοχείο που διέμενε. Δε συνάντησαν κανένα στο δρόμο μέχρι το δωμάτιο του. Αφού μπήκαν μέσα, εκείνη τον βοήθησε να ξαπλώσει και του έβγαλε προσεκτικά τις μπότες, το παντελόνι, το γιλέκο και το πουκάμισο. Τα βαθύ πράσινα μάτια της έλαμπαν με μια απόκοσμη φλόγα.
- Vidi te in somnis! Hac nocte peribitis (Σε είδα στα όνειρα μου! Απόψε θα πεθάνεις)… του είπε η γυναίκα.
- Scio id! Quis es? (Το γνωρίζω! Ποια είσαι;).
- Ego sum jucundus momentum (Είμαι μια ευχάριστη στιγμή).
- Volo vivere in eo momentum (Θέλω να ζήσω σε αυτή τη στιγμή).
Τα ματωμένα χείλη του έβηξαν εκ νέου, αλλά η γυναίκα δε φάνηκε να σιχαίνεται. Με αργές κινήσεις του έβγαλε όλα τα ρούχα και τον άφησε γυμνό πάνω στο κρεβάτι. Στη συνέχεια τον καθάρισε από τα αίματα και τον έπλυνε με αρωματισμένα πανιά. Αφού τέλειωσε, η ίδια αφαίρεσε τα δικά της ρούχα. Ο Χένρι σάστισε κοιτώντας το γυμνό της σώμα που ήταν αψεγάδιαστο. Δεν υπήρχε η παραμικρή αμυχή, ούτε και τριχοφυΐα. Το μέτριο στήθος της έστεκε στητό και οι θηλές της ήταν πρησμένες. Οι υπόλοιπες καμπύλες έδεναν αρμονικά πάνω στο σώμα της. Ασυναίσθητα η πούτσα του Χένρι άρχισε να διογκώνεται.
Εκείνη του χαμογέλασε και έπιασε με το χέρι της τη βάση του στελέχους του πέους. Τρία δάχτυλα της χάιδεψαν τα αρχίδια του απαλά, ενώ το στόμα της βρέθηκε να φιλάει την πρησμένη σα μανιτάρι βάλανο. Μισή ανάσα αργότερα όλο το σιδερένιο κοντάρι βρισκόταν στα βάθη του λαιμού της. Ο Χένρι είδε τα μάτια της γυναίκας να σκουραίνουν. Αλλά κατάλαβε εκείνη τη στιγμή πόσο ανάγκη είχε και ο ίδιος να ζήσει για μια φορά αυτό το μεγάλο ταξίδι. Ο "μικρός θάνατος" που είχε διδαχθεί στα γαλλικά κάλπαζε με μεγάλη ταχύτητα. Αναστέναξε δυνατά και προσπάθησε με το χέρι του να τραβήξει τη γυναίκα που το στόμα της αγκάλιαζε την πούτσα του και ανεβοκατέβαινε πάνω σε αυτήν. Εκείνη τον αγνόησε και πολύ σύντομα δέχθηκε στο στόμα της το σπέρμα του.
Είκοσι καρδιοχτύπια αργότερα σκαρφάλωσε πάνω στο Χένρι και οδήγησε το ακόμα στητό παλούκι του μέσα στη σάρκα της. Εκείνος την άκουσε να αναστενάζει. Είδε το σώμα της ολόκληρο να τραντάζεται και να ριγεί. Ένοιωσε τα κολπικά υγρά της να πλημμυρίζουν το πέος του και τη λεκάνη του. Όταν εκείνη άρχισε να κινείται με απόκοσμο τρόπο και ρυθμό, τον κάλεσε μαζί της στη χώρα της ηδονής. Και ο Χένρι για μια στιγμή που κράτησε καιρό, είδε έναν διαφορετικό, αλλά πανέμορφο κόσμο. Με το πέρας της στιγμής άφησε την τελευταία του αναπνοή στο στόμα της.
Η γυναίκα ευχαριστημένη από την απόλαυση που είχε δεχθεί, έντυσε το Χένρι και πήρε τη σωρό του για να την θάψει κάπου μυστικά. Το μόνο άτομο που κατάφερε να σπάσει την ψευδαίσθηση, έστω και προσωρινά, ήταν μια γυναίκα-αρτίστα-ιερόδουλη που λεγόταν Μαρία Κατερίνα Χόρονυ και αργότερα Κάμμινγκς. Η γυναίκα που παρουσιαζόταν ως Ντοκ πήρε μαζί της την Κατερίνα αναφέροντας πολλές φορές πως ήταν πνευματικοί ίσοι. Οι Ουγγρικές ρίζες της Κατερίνας θύμιζαν κάποιες ευχάριστες αναμνήσεις στην άλλη γυναίκα. Ζήσανε μαζί για δέκα χρόνια σαν ζευγάρι.
Κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας η Κατερίνα έζησε πολλούς συγκλονιστικούς οργασμούς από τα χέρια, το στόμα και τη γλώσσα της γυναίκας που υποδυόταν τον Ντοκ. Το βράδυ της πρώτης Νοεμβρίου του 1940 αντάμωσε ξανά τη γυναίκα εκείνη. Είχε έρθει για να της κλείσει τα μάτια για τελευταία φορά, πράγμα που έκανε τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας.
Αυτό που σου περιέγραψα θα μπορούσε να είναι μια πραγματική ιστορία που στην ουσία την κατέχουν μόνο δύο άτομα εκ των οποίων το ένα δε ζει πια. Στο χέρι σου είναι το τι θα πιστέψεις.
.... Copy from:
Περί μύθων της Άγριας (Μακρινής) Δύσης
Γράφτηκε από: Hecate
Κατηγορία: Ερωτικές Ιστορίες STRAIGHT
Δημοσιεύθηκε : 08 Δεκέμβριος 2021
© Copyright XStream Management. All Right Reserved.
Copyright Protected with www.ProtectMyWork.com,
Reference Number: 16151071221S003
Τζον Χένρι «Ντοκ» Χόλιντεϊ
Πρώτα χρόνια
Ο Τζον Χένρι Χόλιντεϊ γεννιέται στις 14 Αυγούστου 1851 στο Γκρίφιν της Τζόρτζια δίνοντας αμέσως χαρά στους γονείς του, οι οποίοι μόλις πέρσι είχαν θάψει το πρώτο τους παιδί. Η μεσοαστική οικογένεια ζούσε άνετα στην πολύβουη πόλη του αμερικανικού Νότου, που είχε μετατραπεί σε κέντρο εμπορίου βάμβακος και ανθούσε όσο να πεις. Ο πατέρας του ήταν φαρμακοποιός και αξιοσέβαστο μέλος της τοπικής κοινωνίας. Αυτός και η γυναίκα του λάτρευαν τον μοναχογιό τους κι έτσι δεν τσιγκουνεύτηκαν τα έξοδα για να διορθώσουν χειρουργικά το λυκόστομά του (δυσπλασία της άνω γνάθου) και να του παράσχουν για χρόνια δάσκαλο ορθοφωνίας ώστε να μάθει να μιλά κατανοητά. Η μητέρα φρόντισε να του δώσει τη σωστή ανατροφή του Νοτίου, ένα πρωτόκολλο που θα σφράγιζε την προσωπικότητα του «Ντοκ» ισοβίως. Ο μικρός διέπρεπε στο σχολείο και ήταν φανερό ότι τα έπαιρνε τα γράμματα, ειδικά τα μαθηματικά και τα αρχαία ελληνικά, που ήταν το πάθος του. Όταν μάλιστα έχασε τη μητέρα του από φυματίωση το 1866, ο έφηβος έπεσε ακόμα περισσότερο με τα μούτρα στη μελέτη και στα βιβλία.
Ο θάνατός της τον άφησε σωστό ερείπιο και η μελέτη ήταν το μόνο που φαινόταν να του δίνει διέξοδο από το δράμα του. Κι έτσι το 1870 θα περάσει την πόρτα του εκπαιδευτικού ιδρύματος που είναι σήμερα γνωστό ως Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, βγαίνοντας σε δυο χρόνια πτυχιούχος οδοντιατρικής…
Νέο ξεκίνημα στη Δύση
Ο Χόλιντεϊ επέστρεψε στον Νότο και άρχισε να ασκεί το επάγγελμα στην Ατλάντα, καθώς το καλό οικογενειακό όνομα (πατέρας φαρμακοποιός, θείος χειρουργός και ξάδερφος γιατρός) ήταν αρκετό για να του εξασφαλίσει την πρώτη πελατεία. Μιλάμε όμως για μια εποχή που η οδοντιατρική εξασκούνταν χωρίς προστατευτικό εξοπλισμό, γι’ αυτό και συνήθως η καριέρα του οδοντογιατρού παραήταν σύντομη ή τουλάχιστον θανάσιμα επικίνδυνη. Κι έτσι σύντομα θα βρεθεί να πάσχει από φυματίωση και του συστήνουν να μετακομίσει στα δυτικά για να καλμάρει ο βήχας του. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά γιατί πήρε την απόφαση να αφήσει την καλή του δουλειά και να μετακομίσει άρον-άρον στο Ντάλας, λένε πάντως πως ήταν η φυματίωση αυτή που τον ανάγκασε να αλλάξει τον ρου της ζωής του. Όπως κι αν έχει, ο Χόλιντεϊ συνέχισε να ασκεί την οδοντιατρική στο νέο του σπίτι στο Τέξας, παίρνοντας μάλιστα και βραβείο οδοντιατρικής στην ετήσια αγροτική έκθεση του Ντάλας με τον νέο του συνεργάτη! Το Ντάλας όμως, «η τελευταία μεγάλη πόλη πριν το απολίτιστο Δυτικό Σύνορο», όπως το λέγανε χαρακτηριστικά, τον ξελόγιασε από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του εκεί. Τόσο μακριά από τη συντηρητική κοινωνία που είχε μεγαλώσει και με ολότελα διαφορετικά ήθη, δεν θέλησε πολύ ο πάντα τζογαδόρος «Ντοκ» να αφιερωθεί ολόψυχα στην τσόχα και το ποτό. Σύντομα θα ζούσε σαν χαρτοπαίκτης, με τον άσο στο μανίκι του και το κολτ κάτω από το μαξιλάρι του. Τα πάθη του κατηύθυναν πια τη ζωή του και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1870 θα έχει ήδη τη φήμη του τζογαδόρου να τον κυνηγά. Είχε ξεπουπουλιάσει πολλούς και έκανε εξίσου αμέτρητους εχθρούς.
Είχε όμως και τη φήμη του καβγατζή, αφού παρά την κακή κατάσταση της υγείας του δεν έλεγε ποτέ «όχι» σε μερικές μπουνιές. Το βίαιο παρελθόν του έμοιαζε να τον κυνηγά, καθώς στην Ατλάντα είχε μπλεχτεί σε έναν καυγά με κάτι Αφρο-Αμερικανούς και είχε ρίξει μερικές πιστολιές. Τώρα ήταν σεσημασμένος χαρτοπαίκτης (συνελήφθη για παράνομο τζόγο τον Μάιο του 1874) και γνωστός στον τοπικό σερίφη. Το πράγμα θα γινόταν χειρότερο τον Ιανουάριο του 1875, όταν συλλαμβάνεται για ανταλλαγή πυροβολισμών με τον ιδιοκτήτη ενός σαλούν. Στο τρίτο του συναπάντημα με τον νόμο, πάλι για τζόγο, παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει το Ντάλας και να μετακινηθεί ακόμα δυτικότερα, ψάχνοντας πια το είδος της περιπέτειας που μόνο η Άγρια Δύση μπορούσε να εξασφαλίσει. Η ζωή του ήταν τώρα τζόγος και ποτό. Και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών αν χρειαζόταν, αφού παραήταν έτοιμος να τραβήξει το πιστόλι του. Ζούσε ως χαρτοπαίκτης, δούλευε σε σαλούν ως ντίλερ πόκερ και μετακινούνταν συνέχεια, ακολουθώντας τον «κίτρινο πυρετό» που γέμιζε τις πόλεις και τα χωριά με ανθρώπους έτοιμους να ξοδέψουν τα ψήγματα του χρυσού που είχαν μόλις βρει.
Μπόλικες συλλήψεις και καταδίκες μετά, ο «Ντοκ» ήταν και πάλι στον δρόμο, αλλάζοντας πόλεις σαν πουκάμισα. Τον Οκτώβριο του 1887 κατέφτασε στο Ντοτζ Σίτι του Κάνσας, το πλέον κακόφημο μέρος της ευρύτερης περιοχής και άντρο ανομίας. Εκεί θα βρει τον Γουάιατ Ερπ, θα τον σώσει από τις δολοφονικές διαθέσεις μιας ομάδας οργισμένων καουμπόηδων και οι δυο άντρες θα γίνουν φίλοι καρδιακοί. Ο «Ντοκ» έπαιζε χαρτιά στο σαλούν που έστησαν καρτέρι στον Ερπ, ο οποίος λειτουργούσε τώρα ως βοηθός σερίφη και είχε ενοχλήσει πολλούς. Ο Χόλιντεϊ βλέποντας την έκρυθμη κατάσταση τράβηξε το πιστόλι του και έσωσε την παρτίδα για τον Γουάιατ. Στο Ντοτζ Σίτι ο Χόλιντεϊ εμφανίζεται μάλιστα παντρεμένος με μια ταραχοποιό της πόλης! Μέχρι το 1879 όμως το Ντοτζ Σίτι έχασε τον μαγνητισμό του στους παράνομους και τους χαρτοπαίκτες, όπως εξομολογείται ο Ερπ σε γράμμα στον αδερφό του, κι έτσι οι δυο άντρες μετακινούνται στο Tombstone της Αριζόνα, που ήταν ακόμα όσο κακόφημο προσδοκούσαν οι πιστολέρο μας. Μια μικρή πόλη ανθρακωρύχων δηλαδή που είχε στηθεί στα γρήγορα κοντά στα μεξικάνικα σύνορα, όπου και θα γραφόταν μια από τις θρυλικότερες σελίδες του Φαρ Ουέστ…
Χόλιντεϊ, Ερπ και το ξεκαθάρισμα στο O.K. Corral
Ο «Ντοκ» ήταν τώρα εξίσου γνωστός και διαβόητος όσο και ο κολλητός του, καθώς μαζί μετρούσαν πολλές περιπέτειες και στις δύο πλευρές του φάσματος του νόμου (είχαν επιστρατευτεί συχνά από σερίφηδες στο κυνήγι συμμοριών). Ο «Ντοκ» είχε ανοίξει μάλιστα το δικό του σαλούν (με τη γυναίκα του) σε άλλη κακόφημη πόλη του Τέξας πριν πάρει την απόφαση να ακολουθήσει τον Ερπ στην Αριζόνα. Ίσως τα άφησε όλα πίσω του για να γλιτώσει από τις κατηγορίες που τον ενέπλεκαν σε μια υπόθεση ληστείας ταχυδρομικής άμαξας στις αρχές του 1881. Ίσως πάλι γιατί μέχρι τότε ήταν διαβόητος πιστολέρο (του άρεσε να φυτεύει μια σφαίρα στην παλάμη του χεριού που ο αντίπαλος κρατούσε το ρεβόλβερ του) και οι εχθροί του παρά-είχαν γίνει πολλοί.
Ίσως τέλος γιατί στο Tombstone ήταν σερίφης ο αδελφός του κολλητού του Ερπ, κι έτσι υπολόγιζε πως θα την έβγαζε καθαρή με τις περιπέτειες που είχε με τον νόμο. Όπως κι αν έχει, στις 26 Οκτωβρίου 1881 θα βρεθεί δίπλα στα αδέρφια Ερπ να κυνηγούν τις συμμορίες των αδελφών Κλάντον και των αδελφών ΜακΛόουρι. Περισσότερες από 30 σφαίρες έπεσαν στη μάχη που κράτησε το πολύ 30 δευτερόλεπτα και θα άφηνε κληρονομιά αχτύπητη στην Άγρια Δύση ως η θρυλικότερη μονομαχία που έλαβε ποτέ χώρα στα χρονικά του Φαρ Ουέστ! Το ξεκαθάρισμα άφησε τρεις νεκρούς και μπόλικους τραυματίες, περιλαμβανομένου του Χόλιντεϊ.
Τόσο αυτός όσο και ο Ερπ συνελήφθησαν αρχικά για φόνο, απαλλάχτηκαν ωστόσο σύντομα από τις κατηγορίες. Μετά τη μονομαχία, τόσο ο Βίρτζιλ όσο και ο Μόργκαν Ερπ δολοφονήθηκαν, αναγκάζοντας τον Γουάιατ και τον Χόλιντεϊ να ξεκινήσουν τη μακρά τους βεντέτα για την εκδίκηση του χαμού τους. Η αιματοβαμμένη σταυροφορία θα κρατούσε μέχρι και το μεγαλύτερο μέρος του 1882 και τώρα ο σερίφης Ερπ και ο βοηθός του Χόλιντεϊ θα ήταν στην πλευρά των καλών. Αρκετοί φόνοι βάραιναν πια τον Χόλιντεϊ, για τον οποίο είχαν εκδοθεί εξάλλου αρκετά εντάλματα σύλληψης και ο Ερπ τον είχε σώσει από αρκετές καταδίκες και φυλακίσεις.
Όταν τσακώθηκε φραστικά με τον Ερπ στο Αλμπουκέρκι και αποφάσισαν να τραβήξουν δρόμους χωριστούς, τίποτα δεν υπήρχε πια να τον κρατά στην Αριζόνα. Κι έτσι φυγάς τώρα περνά στο Νέο Μεξικό και από εκει στο Κολοράντο…
Τελευταία χρόνια
Η υγεία του ήταν όμως σε πολύ κακή κατάσταση. Ο Ερπ τον επισκέφθηκε στο ξενοδοχείο που διέμενε στα τέλη του χειμώνα του 1886 και τον βρήκε σε τραγική κατάσταση, να βήχει σαν χτικιό και να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Εθισμένος στο αλκοόλ και το λάβδανο πια που κάλμαρε τον βήχα του, δεν μπορούσε ούτε χαρτιά να παίξει, κι έτσι ήταν βουτηγμένος στα χρέη και την ανέχεια. Όχι ότι άφησε πίσω του την κακή του φήμη, καθώς ακόμα και έξι μήνες πριν από τον θάνατό του και μες στην τραγικότητα της κατάστασής του πυροβόλησε έναν ακόμα ιδιοκτήτη σαλούν στον ώμο! Από τη φυλακή βγήκε στα τέλη Μαρτίου και τώρα δανειζόταν για να ζήσει και να πληρώνει το δωμάτιο στο ξενοδοχείο-σανατόριο όπου ψευτοπερνούσε τις τελευταίες του στιγμές.
Πέθανε στις 8 Νοεμβρίου 1887 ζητώντας επιτακτικά από τη νοσοκόμα μια τελευταία γουλιά μπέρμπον. Όταν εκείνη αρνήθηκε, τον άκουσε να μουρμουρίζει την ώρα που άφηνε την τελευταία του πνοή: «Κοίτα να δεις πλάκα!». «Λίγοι άνθρωποι με τον χαρακτήρα του είχαν περισσότερους φίλους και πιστότερους συνοδοιπόρους από αυτόν», έγραψε στον επικήδειό της η εφημερίδα «Denver Republican», σημειώνοντας ωστόσο ότι «αντιπροσώπευε μια τάξη ανθρώπων που εξαφανίζονται στη νέα Δύση», εννοώντας προφανώς τους ντεσπεράντο…
Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2022
Μύθος «Έρως και Ψυχή»
Ο Λατίνος συγγραφέας και φιλόσοφος, Λούκιος Απουλήιος, μας διηγείται το 2
ο μ.Χ αιώνα, το μύθο «Έρως και Ψυχή», ο οποίος προέρχεται από τη λαϊκή φιλοσοφία και παράδοση.
Ο μύθος αρχετυπικά λειτουργεί όπως ο κόσμος του ασυνειδήτου αφού στην ουσία είναι ο κόσμος των αρχετύπων, των μυθικών μοτίβων που συμπυκνώνονται και δημιουργούν το φαντασιωσικό κόσμο που προέρχεται από τις ανθρώπινες προβολές.
«Οι μύθοι είναι ένα παραμορφωμένο υπόλειμμα φαντασιώσεων που αφορούν στην επιθυμία». (Freud, 1930b)
Με τον τρόπο αυτό αποτελούν ένα ψυχολογικό ξεδίπλωμα όλων όσων αρχετυπικά κατοικούν μέσα μας.
Ειδικότερα, κατά το μύθο:
«Η θεά Αφροδίτη γεννήθηκε στα παράλια της Κύπρου, στους αφρούς της θάλασσας. Ο Ζέφυρος, ο δυτικός άνεμος, την μετέφερε, αφού την περιποιήθηκαν οι Ώρες, στον Όλυμπο. Όταν παρουσιάστηκε στους θεούς, όλοι έμειναν έκπληκτοι από την εκθαμβωτική ομορφιά της. Η εικόνα της προκάλεσε το αμέριστο ενδιαφέρον και τον πόθο των αντρών. Στο πέρασμά της, τα λουλούδια άνθιζαν και η φύση ζωντάνευε. Θεοί και θνητοί την επιθυμούσαν παράφορα. Λέγεται ότι ο Ήφαιστος κατάφερε να την κάνει γυναίκα του αλλά δεν μπόρεσε να την κρατήσει μακριά από τους πειρασμούς. Οι απιστίες της Αφροδίτης με άλλους θεούς, όπως ο Διόνυσος, ο Ποσειδώνας και ο Ερμής, γέννησαν πολλά παιδιά.
Η σημαντικότερη όμως «εξωσυζυγική» της σχέση, ήταν αυτή με τον θεό του πολέμου, Άρη.
Καρπός του έρωτά τους, ήταν ο Έρωτας. Ο φτερωτός θεός με τα βέλη, γεννήθηκε ένα καλοκαίρι από την ερωτική συνεύρεση της θεάς της ομορφιάς και του θεού του πολέμου. Ο Έρωτας εκπροσωπούσε τη σαγήνη και το πάθος, συναισθήματα που δημιουργούσαν ζωή. Εμφανιζόταν και έριχνε τα βέλη του, προκαλώντας ευτυχία και παράλληλα βάσανα στους ανθρώπους.
Ο Έρωτας όμως ερωτεύτηκε την Ψυχή, πέφτοντας ο ίδιος θύμα του έρωτα. Η Ψυχή, μία κοινή θνητή ήταν το αντικείμενο του πόθου του, η οποία ξεπερνούσε σε ομορφιά ακόμα και τη θεά του έρωτα, Αφροδίτη. Η ομορφιά της ήταν τόσο αλλόκοτη που πλήθος αντρών συνέρρεαν στο σπίτι της για να τη θαυμάσουν, μένοντας άφωνοι στη θέα του απρόσιτου κάλλους, το οποίο προσκυνούσαν με θρησκευτική λατρεία.
Η Αφροδίτη παρατήρησε ότι το ενδιαφέρον των αντρών προς το πρόσωπό της μειώθηκε και οι ναοί που τη λάτρευαν ερήμωσαν. Για το λόγο αυτό ζήλεψε θανάσιμα την Ψυχή και θέλησε να την εκδικηθεί. Για να το καταφέρει, διέταξε τον γιο της να δηλητηριάσει με τα βέλη του όλους τους άντρες, για να μην την ποθεί πια κανείς. Στην προσπάθειά του ο Έρωτας, κατά λάθος, πληγώθηκε από τα ίδια του τα βέλη και ερωτεύτηκε την όμορφη κοπέλα.
Στο μεταξύ παρά την ομορφιά της, η Ψυχή δε μπορούσε να παντρευτεί, ενώ οι αδερφές της είχαν ήδη δημιουργήσει οικογένεια και παιδιά. Οι γονείς της απογοητευμένοι απευθύνθηκαν στο μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός τους είπε, ότι η Ψυχή θα παντρευόταν έναν αθάνατο και ότι έπρεπε να πάει ντυμένη νύφη στην κορυφή ενός βουνού και να περιμένει για άντρα της, έναν δράκο που πετάει φωτιές και γεμίζει τρόμο ακόμα και τους θεούς. Αν και οι γονείς ένιωσαν συντετριμμένοι από το χρησμό, αποφάσισαν να τον εκπληρώσουν.
Η Ψυχή ανέβηκε θλιμμένη με διάθεση γενικού πένθους σε ένα βουνό, σε μία τελετή που έμοιαζε γάμος – θανάτου και για αυτό ο Ζέφυρος, επειδή τη λυπήθηκε (μετά από οδηγία του Έρωτα) φύσηξε δυνατά και την προσγείωσε σε μία καταπράσινη κοιλάδα. Τότε αντίκρισε μπροστά της ένα εκθαμβωτικό χρυσό παλάτι. Το είχε δημιουργήσει ο Έρωτας που κάθε βράδυ επισκεπτόταν την κοπέλα και έκανε έρωτα μαζί της, με την προϋπόθεση να μην του ζητήσει ποτέ να της αποκαλύψει το πρόσωπό του. Επέστρεφε κοντά της κάθε νύχτα και εξαφανιζόταν πριν από το φως της ημέρας. Η Ψυχή μαγευόταν όλο και περισσότερο από τον αόρατο εραστή.
Στο μεταξύ οι αδερφές της, έμαθαν ότι ζούσε όμορφα, τη ζήλεψαν και θέλησαν να υπονομεύσουν την ευτυχία της. Ο ίδιος ο Έρωτας την είχε προειδοποιήσει να τις αγνοήσει, διαφορετικά θα έβλαπταν τον ίδιο και θα προκαλούσαν την καταστροφή της. Η Ψυχή, τους εκμυστηρεύτηκε ότι δεν είχε δει ποτέ το πρόσωπο του συζύγου της απ’ τον οποίο ήταν ενθουσιασμένη. Τότε οι αδερφές της την ξεγέλασαν και της είπαν ότι ο μυστηριώδης άνδρας που πλάγιαζε μαζί του κάθε βράδυ, ήταν ο δράκος του χρησμού. Τα λόγια των αδερφών επηρέασαν την Ψυχή, η οποία αποφάσισε να τον σκοτώσει στον ύπνο του, πριν τη σκοτώσει αυτός. Όταν εκείνος λοιπόν αποκοιμήθηκε, η Ψυχή πήρε ένα κερί και ένα μαχαίρι και ετοιμάστηκε να τον σκοτώσει. Το φως του κεριού, αποκάλυψε το πρόσωπο του εραστή.
Δίπλα της βρισκόταν η αρρενωπή, πανέμορφη μορφή του θεού Έρωτα. Το κερί όμως έσταξε πάνω του,τον ξύπνησε και εκείνος τρόμαξε και πέταξε μακριά της.
Οργισμένος απ’ την προδοσία ο Έρωτας, δεν ήθελε να ξαναρίξει τα βέλη του. Ο κόσμος πλέον θα ζούσε χωρίς έρωτα. Οι άνθρωποι έχασαν τη χαρά τους, σταμάτησαν να κάνουν έρωτα, να παντρεύονται, να κάνουν παιδιά. Η ζωή τους έγινε αδιάφορη, μελαγχολική.
Η Ψυχή κατάλαβε την παραπλάνηση των αδερφών της και μετάνιωσε αμετάκλητα για αυτό που έκανε. Άρχισε να ψάχνει απεγνωσμένα παντού τον Έρωτα, αλλά δεν μπορούσε να τον βρει γιατί η Αφροδίτη τον είχε φυλακίσει. Απελπισμένη εμφανίστηκε στη μητέρα του, για να ζητήσει τη βοήθειά της. Η Αφροδίτη της είπε ότι για να ξαναβρεθεί με τον αγαπημένο της, θα έπρεπε να αποδείξει την αγάπη της με τρεις δοκιμασίες με τις οποίες είχε στόχο να την εξοντώσει. Η πρώτη ήταν να ταξινομήσει μία τεράστια ποσότητα οσπρίων, η δεύτερη να της φέρει μαλλί από χρυσόμαλλα πρόβατα και η τρίτη και πιο δύσκολη να της φέρει από τον Κάτω Κόσμο ένα κουτί με το ελιξήριο ομορφιάς, που χρησιμοποιούσε η θεά του σκότους, Περσεφόνη. Τα στοιχεία της φύσης λυπήθηκαν την κοπέλα και τη βοήθησαν να φέρει εις πέρας όλες τις δοκιμασίες. Όταν όμως η Ψυχή άνοιξε από περιέργεια το κουτί της Περσεφόνης, έπεσε σε βαθύ ύπνο, αφού το ελιξήριο της ομορφιάς ήταν ο ύπνος.
Ο Έρωτας απελπισμένος από τις δοκιμασίες της αγαπημένης του, δραπέτευσε από τη φυλακή του και πήγε στον Όλυμπο να ζητήσει τη βοήθεια του Δία. Ο Δίας άκουσε τις παρακλήσεις του ερωτευμένου νέου και τους επέτρεψε να μείνουν για πάντα μαζί, αφού πρώτα έκανε την Ψυχή
αθάνατη…».
(Wikipedia)
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2022
Μπουμπουτσέλια
Looking over the ruins of my family home!
...... Παναγίτσα (Μπουμπουτσελια) is located in Peloponnese, Greece
addr:postcode: 23070
Η επίσημη ονομασία είναι “από το 1955 είναι η Παναγίτσα”. Έδρα του δήμου είναι οι Μολάοι και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, η Παναγίτσα ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Κουλεντίων, του πρώην Δήμου ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ του Νομού ΛΑΚΩΝΙΑΣ.
Διοικητικές μεταβολές ΟΤΑ
Κ. Κουλεντίων Ν. Λακωνίας
ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912
Σύσταση της Κοινότητας με έδρα τον οικισμό Κουλέντια
ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912
Ο οικισμός Βουβουτσέλια προσαρτάται στην Κοινότητα Κουλεντίων
ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912
Ο οικισμός Φούτια προσαρτάται στην Κοινότητα Κουλεντίων
ΦΕΚ 287Α - 10/10/1955
Ο οικισμός Κουλέντια της Κοινότητας μετονομάζεται σε Ελληνικόν
ΦΕΚ 287Α - 10/10/1955
Ο οικισμός Βουβουτσέλια της Κοινότητας μετονομάζεται σε Παναγίτσα
ΦΕΚ 287Α - 10/10/1955
Η Κοινότητα μετονομάζεται σε Κοινότητα Ελληνικού
Κ. Κουλεντίων Ν. Λακωνίας
ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912
Σύσταση της Κοινότητας με έδρα τον οικισμό Κουλέντια
ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912
Ο οικισμός Βουβουτσέλια προσαρτάται στην Κοινότητα Κουλεντίων
ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912
Ο οικισμός Φούτια προσαρτάται στην Κοινότητα Κουλεντίων
ΦΕΚ 287Α - 10/10/1955
Ο οικισμός Κουλέντια της Κοινότητας μετονομάζεται σε Ελληνικόν
ΦΕΚ 287Α - 10/10/1955
Ο οικισμός Βουβουτσέλια της Κοινότητας μετονομάζεται σε Παναγίτσα
ΦΕΚ 287Α - 10/10/1955
Η Κοινότητα μετονομάζεται σε Κοινότητα Ελληνικού
Η Παναγίτσα έχει υψόμετρο 381 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 36,6293614631 και γεωγραφικό μήκος 22,9881782108.
Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στην Παναγίτσα θα βρείτε εδώ.
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2021
Η Γαλλική επιστημονική αποστολή του Μοριά 1829
Η Γαλλική επιστημονική αποστολή του Μοριά 1829
Το ιστορικό τοπίο στα τέλη της Ελληνικής Επανάστασης
Η Γαλλική επιστημονική αποστολή του Μοριά
1829.....
2076 οικισμοί με τους πληθυσμούς | 300 υψομετρικά δεδομένα | 504 γεωδαιτικά δεδομένα | 280 εικόνες | 110 αποσπάσματα | Αναλυτικό δίκτυο επικοινωνιών με τις μεταξύ των τόπων αποστάσεις | Οι υδάτινοι πόροι | Τα κάστρα, οι πύργοι, τα οχυρά | Τα μνημεία | 7000 και πλέον εγγραφές
